Hallo Vrienden en Vriendinnen van Verdandi,
Laten we vandaag beginnen met het feit dat Ido, Annemieke en Floris de Nijmeegse 4-daagse 2016 uitgelopen hebben. Zon, regen of onweer, deze toppers lopen er gewoon doorheen (wel met veel gekreun en gepuf haha).

Vandaag gingen de lopers weer moeizaam van start, maar ze waren niet de enigen. Veel wandelaars liepen al scheef of liepen erbij alsof ze 150 kilometer hadden gelopen (hebben ze natuurlijk ook). De wandeldag begint altijd met heel gezellige studenten die roepen “je bent er bijna”, “nog een klein stukje” of “jij loopt hem echt wel uit”. Maar dit is wanneer iedereen nog 50 kilometer moet. Floris zei vandaag dat dit eigenlijk wel het leukste moment van de dag is, studenten die om 4 uur ’s nachts nog wakker zijn om ons aan te moedigen. Na ongeveer 12 kilometer (wat al wel 25 kilometer leek) hadden onze wandelaars de eerste pauze. Ze zaten om 6.15 uur aan de kersenvlaai met koffie. Daar even gezeten te hebben en een Ibuprofennetje (pijnstiller) tussen de vlaai door gegeten te hebben gingen de wandelaars weer verder.

De pijnstiller was wel nodig, want Dinsdag, Woensdag en Donderdag was toch de zon te machtig, waardoor er veel pijntjes ontstaan waren. Vandaag was niet de zon de boosdoener, maar vandaag hadden de wandelaars na ongeveer 20 kilometers de poncho’s nodig. Het ging erop zeg. Onweer en keiharde regen en op dat moment liepen ze op een weg waar je niet kon schuilen, dus de sokken en schoenen waren snel nat en dat zorgt vaak voor blaren. Dit heeft Floris gemerkt, want hij riep ineens ‘Ja hoor, er is een blaar gesprongen’. Nadat hij echt niet verder kon en dat aangaf, zijn de wandelaars even gestopt. Maar ja Floris is Floris niet als hij zijn droge sokken vergeet, dus vroeg hij aan Ido of hij Ido zijn droge sokken kon lenen. Ido durfde zelf zijn sokken en schoenen niet uit te doen, met de gedachte dat hij zijn vel van de voet af zou trekken dus Floris kon de sokken van Ido lenen. De blaar die gesprongen zou moeten zijn, bleek nog niet te zijn gesprongen, dus moest die even doorgeprikt worden. De wandelaars zaten bij een heel gastvrij gezin, die wel een naaldje hadden. De tape ging er weer op, de sokken gingen aan en Ido, Annemieke en Floris gingen verder (het regende toen niet meer). Ze kregen te horen dat ze nu wel 25 kilometer gehad hadden en liepen dus goed door. Ongeveer 30 minuten (2,5 kilometer) later kregen ze nog eens te horen dat ze nog 25 kilometer moesten, dus het schoot al lekker op… Weer 30 minuten later kregen ze hetzelfde te horen. Nouuuu toen hadden onze wandelaars het wel gehad. Stapje voor stapje dichter bij de wedren!

Voor de wedren kwamen ze nog door Beers (waar het Bere-gezellig was) en door Cuijk. Toen ze Cuijk binnenliepen ging de zon schijnen, de mensen kwamen naar buiten en de muziek ging hard aan. Een andere wandelaar vertelde Floris dat je vanaf Cuijk gedragen werd door het publiek, dus met goede hoop liepen onze wandelaars door. Deze man had nog gelijk ook. Het was echt gezellig langs de kant. Ido, Annemieke en Floris probeerde het publiek nog iets meer te laten klappen als ze voorbij kwamen, dus de mensen langs de kant vonden het ook leuk als ze voorbij kwamen. Op gegeven moment, bij een groep rustige mensen, stopte Floris even en zei “mag ik jullie één ding voordoen?” Hij draaide zich om en begon naar de wandelaars te klappen, waarna het publiek ook begon te klappen. Dit zijn echt dingen die je niet meer vergeet! Toen de wandelaars Cuijk uitliepen moesten ze eerst nog over de Pontonbrug, die door het leger aangelegd is. Ze vervolgden hun weg over een kleine dijk, waarna ze weer in een dorpje kwamen. Hier stopten ze even om een soepje te drinken en dus weer een korte pauze te houden. Hier kregen ze ook te horen dat onze koning Willem-Alexander in Cuijk stond en hadden ze hem dus gemist. Na de pauze werd de weg weer gevonden en liepen ze door naar Mook, Molenhoek en Malden. Ook in deze dorpen weten ze hoe ze de wandelaars binnen moeten halen. Goed foute muziek en natuurlijk goed te eten langs de kant van de weg. Door die gezelligheid (en door de Ibuprofen), gingen onze wandelaars de pijntjes minder voelen en begonnen ze het zowaar leuk te vinden.

Tegen 14.00 uur kwamen ze de eerste boog tegen met ‘Via Gladiola’ erop. En vanaf daar is het nog ongeveer 10 kilometer, maar daar is het zo gezellig dat het veel korter lijkt. Veel mensen langs de kant, de studenten zijn weer uit bed en het is één groot feest langs de kant van de weg. Ook voor ons stonden er een paar langs de weg. De dochter van Annemieke en haar vriend stonden langs de kant, maar die hebben onze wandelaars helaas niet gezien. Het is dan zo druk op de weg en langs de kant, dat je heel goed op moet letten of je bekenden tegen komt. Het telefoonverkeer ligt ook plat, omdat iedereen elkaar wil bellen “waar sta je, ik loop nu hier” of “ik heb het gehaald joeeehoee!”. De moeder en opa en oma van Floris stonden langs de kant samen met Ans, zij stonden helemaal aan het eind. Dus toen onze wandelaars daar aankwamen zochten ze even en zagen ze de familie al staan. Een leuk cadeautje gekregen, eventjes gepraat en op weg naar de FINISH!!!! 200 kilometer gelopen door weer en wind voor de eer en een koninklijk kruisje. Voor Ido de 4e, voor Annemiek de 8e en voor Floris de 5e. Terug naar het huisje. Alles opruimen, koffers weer inpakken en nog even nagenieten met een biertje. Toen de auto in naar het huis van Annemieke om daar het gezin op te halen en nog even een afscheidsdiner genuttigd te hebben bij een restaurant in de buurt. Daarna Floris thuis afgezet, waarna Ido en Ans ook weer naar huis gingen. De koffers uitgepakt en toen gingen de wandelaars lekker slapen en hopen dat de nacht iets langer duurt dan 6 uurtjes.

Wij feliciteren onze wandelaars en alle andere 4daagse-wandelaars en misschien tot volgend jaar!